'''t Is gebeurd (bis)'

Na de 14-1-nederlaag in de heenronde waren we gebrand op een goede prestatie. Aanvankelijk leek een uitgebreide kern zich aan te dienen tot Wim en Michiel geblesseerd moesten afhaken. Met zes en zonder echte mannen die het verschil kunnen maken beloofde het opnieuw een zware dobber te worden. Perron Noord kwam bij winst terug op kop samen met Straigt Outta Deurne. Bovenaan is het razendspannend.
Voor aanvang van de wedstrijd werden een aantal zaken op het hart gedrukt: zo lang mogelijk in de wedstrijd blijven en voorkomen dat we op enkele minuten tijd een aantal doelpunten slikken.
Dat lukte aardig: de organisatie stond als een huis met een uitmuntende Dries als extra slot op de deur. Meer dan verdedigen zat er eigenlijk de hele wedstrijd niet in. Ik denk dat de tegenstander zich wel afvroeg hoe we aan 19 punten zijn geraakt. Maar goed, we hielden vrij lang de nul. Rusten gingen we uiteindelijk met een verdienstelijke 0-2-achterstand waarbij vooral het tweede doelpunt lullig was en dat zo net voor de pauze: 'topteams dwingen dat af', heet dat dan. We moeten durven zeggen dat het simpelweg goed in elkaar steekt bij de misschien wel toekomstige kampioen. Wij konden daar aanvallend weinig tot niets tegenover stellen. De bezoekers breidden hun voorsprong uit; vooral na de 0-4 schakelden ze plots nog een tandje bij in de wetenschap dat de wedstrijd beslist was en ze aan hun doelpuntensaldo wilden werken. Bij 0-7 zouden ze naast een gelijk puntenaantal ook een gelijk doelsaldo hebben met Straight Outta Deurne, maar meer gemaakte doelpunten tellen. Zover kwam het niet: gedisciplineerd hebben we ons tot het laatste fluitsignaal kranig geweerd en de schade al bij al beperkt met een 0-6 eindstand.

Wat bedoel ik dan met <'t Is gebeurd>?

De 0-4 was het 100ste doelpunt van de bezoekers; ze hebben daarmee de beste aanval van de reeks.
De 0-5 was ons 100ste tegendoelpunt; daarmee hebben we de meeste tegendoelpunten.

Het was de eerste keer dit seizoen dat we niet tot scoren kwamen.