Speeldag 3: Esvo - Stabroek United 

Het ongeloof na de 1-1-puntendeling tegen Stabroek United was groot. "Nooit meegemaakt in mijn 20-jarige zaalcarrière", opperden enkele oudgedienden waaronder mezelf. De bezoekers kregen over de hele wedstrijd gezien vier kansen maar gingen wel met een zwaar gevleid (lees: onverdiend) punt naar huis. Het scenario deed ons denken aan Club Brugge - Besiktas. Esvo kreeg kansen bij de vleet -het moeten er zeker 20 geweest zijn- maar de bezoekende doelman had een bijzonder begenadigde dag, al mogen we de hand in eigen boezem steken en ontbrak af en toe de cool voor doel of de extra punch bij het schot. Als dan afgeweken schoten ook nog net naast gaan en de bal via de binnenkant van de paal terug de zaal instuit, dan vrees je ergens toch dat het niet voor vandaag ging zijn of een deksel op de neus.

Toch valt ons buiten de efficiëntie niets te verwijten: geconcentreerd, voldoende rust aan de bal, veel doelpogingen, amper iets weggegeven, kortom: dominant!  Al in de eerste helft greep ik me een paar keer in de haren na alweer een gemiste kans / redding van de doelman. Nul-nul bij de rust, maar 'dit zou niet mogen blijven duren' was de teneur. De druk bleef aanhouden en vijf minuten voor tijd kregen we dan loon naar werken toen Dimi de ban brak, 1-0. Niets dat erop leek dat we hier alsnog twee punten gingen verspelen. Tot een bezoeker in de ultieme slotfase de bal van op afstand in de kruising jaste... Eindstand 1-1. Daar stonden we dan in het niets te staren aan onze bank na de wedstrijd. Een punt dat voelde als een nederlaag. Wat een deceptie!

Kern: Dries, Roel, Dimi, Mike, Laurens, Jan en Wim