Corona, met welk ander woord kunnen we na 6 maanden voetbalwerkloosheid beginnen.

Voor mij is Corona de derde wereldoorlog, maar waar we vroeger wisten dat we tegen onder andere ‘den Duits’ aan het vechten waren, hebben we nu te maken sedert 6 maanden met een onzichtbare vijand.

Het vorige seizoen is dan ook abrupt gestopt door deze pandemie.

En hoewel de oorlog nog in alle hevigheid woed, vooral in Spanje op moment, mogen we nu plots terug voetballen, mits de nodige hygiënische toestanden in acht te nemen, maar toch,    persoonlijk had ik dit niet verwacht. We moeten afstand houden in het dagelijks leven, maar we mogen nu wel 70 of 90 in de tegenstander zijn rug staan ademen, al is het in mijn geval meer hijgen. Nu ja de regering beslist en hoewel wij telkens voor Jan Lul naar de stembus gaan, luisteren we toch naar die bende zakkenvullers. Wat zijn wij toch een volgzaam volk.      Persoonlijk ben ik uiteraard blij dat we terug tegen een balleke mogen trappen.

Helaas hebben de vele loopkilometers van mij geen Usain Bolt of Thomas Meunier gemaakt, zodat voorlopig ook in het nieuwe seizoen alles bij het oude lijkt te blijven, getuige het resultaat en wedstrijdverloop van vandaag.

Je zou kunnen zeggen, direct een warm welkom voor onze nieuwkomers Davy, Benny en Filip, maar Sava was echt geen waardemeter.

Nieuw in de Veteranenreeks en bovendien met een grotendeels jonge, inclusief technische sterke (bijna allemaal zaalvoetbaltypes) groep. We zagen vooraf al dat dit geen cadeau ging zijn.

De aanvangsfase was nog redelijk maar eens die gasten hun technisch vernuft bovenhaalden en prachtig combinatievoetbal op de mat legden was het gedaan en regelmatig naar adem happen. Met een 0-3 ruststand waren we nog goed bedeeld, al hadden Eddy en Peter wel gelijk dat we te ver van de man speelden, zodanig dat Sava zijn geliefde spelletje kon spelen.

De Peter stond zo als dikwijls weer in een schietkraam. Alvast één kermis die is doorgegaan tijdens de pandemie ….. helaas.

De tweede helft was iets beter, doch ik denk niet dat we daarin ook meer dan 30 procent balbezit hebben gehad. Ook hierin kregen we er weer 3 om de oren en hadden het er veel meer kunnen zijn. Gelukkig had Ludwig zijn goeie benen nog om menig aanval in de kiem te smoren en anders was er nog de Peter.

Voor onze Dirken werd het nog meer een match in mineur : den DJ maakte al snel kennis met een Savavingernagel (wat een woord) en ziet eruit als een oorlogsslachtoffer en de new look Dirk zag letterlijk geen bal.

Doch eerlijk : dit was geen waardemeter.  Dit Sava gaat hoog eindigen volgens ons. Volgende week met verse moed ertegenaan.